KAIXO, HISTORIAGILEOK!!
Gaur Esti D.-ren lana aurkeztu nahi dizuet. Hona hemen beraren ikerketatxoa eta atera dituen ondorioak:
Historiako heroiak, bai ala ez?
Ilustrazioko "heroiek", herriaren eskubideak defendatzen zituzten gizon horiek, benetan herri osoa hartzen zuten kontuan? 1789an sortutako gizakiaren eta hiritarraren eskubideen deklarazioaren errealitateak biztanleriaren erdia baino ez zuen kontuan hartu, hau da emakumeak. Rousseau, Schopenhauer... bezalako ilustratuek, absolutismoaren aurka borrokatzen zutenek, garai hartarako oso ideia "modernoak" edo aurrerakoiak zituzten. Baina dena ez da zuria edo beltza, ona edo txarra... Herritarrak defendatzen zituzten gizon hauek gris-eskala bat irudikatzen dute:
Rousseau oso aurreratua izan zen bere garaira, demokrazia eta ekitate ekonomikoa defendatzen lehena izan baitzen. Orduan, nola egin ahal izan zituen honelako adierazpenak?: "Emakumeak pasiboa eta ahula izan behar
da. Emakumeak gizonari atsegin emateko daude bereziki. " "Emakumeen hezkuntzak gizonenarekin lotuta egon behar da, atsegina izan, baliagarria... Hau da haurtzarotik erakutsi behar zaiena". Rousseauk uste zuen emakumeak besteen epaiketen arabera gidatu behar zuela bere bizimodua, eta ez berak esaten zuelako, biologikoki horrela zelako baizik. Ilustratuak gizonen eskubideak defendatzen zituen soilik, pentsatzen baitzuen emakumeak ez zirela benetan herritarrak Bai, ordea, emazteak eta
amak. Baina inoiz ez herritarrak. Honelako iritzi bera zeukaten Schopenhauer eta Kant adibidez esaten zuten emakumeen helburu bakarra ugaltzea eta ederra izatea zela. Engels edo Marx bezalako politikariek ez zuten hala pentsatzen. Horiek feminismoaren ideiak defendatzen zituzten (nahiz eta batzuetan kontzeptua gaur ulertzen dugun moduan haiek ez ulertu); emakumeek gizonek bezala lan bat izan behar zutela uste zuten.
Mary Wollstonecraft, ordea, emakumeen defendatzaile garrantzitsuenetarikoa izan zen. Rousseauk emakumeei egindako adierazpenak gogor kritikatu zituen eta iritzi hori bere hezkuntza eta ezjakintasunaren ondorio zela adierazi zuen. Berak beti defendatu zuen emakumeak gizonak bezala heziak izatea, eta ez erdizkako izaki gisa batek bezala: "Emakumeek ez dute gizonen gaineko botererik nahi, beren buruaren gainekoa baizik".
Feminismoaren eztabaida
Historian zehar gu, emakumeok ez gaituzte kontuan hartu XVIII. mendera arte. Tristea, ezta? Ez nau harritzen, benetan miretsi ditudan pertsonaia historiko askok huts egin didate jarrera edo ekintza misoginoengatik. Nire ustez, tristea da oraindik ere jarrera misogino bera defendatzen duten edo justifikatzen saiatzen diren pertsonak egotea. Eta zergatik esaten dut? Hau bezalako gauzak entzuten direlako: "Ezin duzu duela hiru mendeko norbait kritikatu ekintza matxistengatik, lehen horrela uste zuten". Egia al da hori? Olimpia de Gouges eta Mary Wollstonecraft bezalako pertsonen bizitzak ezagutu ondoren konturatu naiz ezetz, ez da egia. Garai horretan bazeuden emakumeen aldeko jarrerak zituztenak. Gainera, zertarako erabiltzen du jendeak aitzaki hori gaur egun?
Nik ez ditut pertsonai historiko horiek gorrotatzen, benetan uste dudalako historian on egin zutelako, baina uste dut garaiko emakumeen errealitatea ez dugula alde batera utzi behar.
Gainera, nekatuta nago feminismoari egiten zaizkion kritikekin, benetan pena ematen dit. Nola egin ahal dio iseka feminismoari gutxieneko hezkuntza duen (hobeto esanda, jakinduria-maila baxua duen) batek? Biztanleriaren erdiak defendatuko duen eta defendatu izan duen mugimendua da; eta hala ere, eztabaida edo iseka egiteko arrazoia da oraindik gure testuinguruan. Nire ustez, Feminismoa ez da politika, ez da azaleko eztabaida bat!. Emakume guztien askapenerako borroka da, goi-mailako lanpostuetara iristea lortzeko borroka, nahi dugun bezala jantzi ahal izateko, kaletik beldurrik gabe joan ahal izateko... Elkar babestearen ardura da (sororitatea)!.
ESTI DAVILA.
No hay comentarios:
Publicar un comentario